Het bekende driedaagse evenement, het Vélo-weekend, vond dit jaar plaats in de Belgische Ardennen. De uitvalsbasis was Hotel du Lac in Bütgenbach, een leuk hotel aan het meer van Bütgenbach. De heenreis op vrijdag betekent drie ritten van ruim 150, 160 resp. 170 km. De heren C in combinatie met dames was een groep van zeven, de heren B groep bestond uit een vijftal en kende het gezelschap van een der jongere dames. De jonge en snellere mannen was een zestal, uiteraard voor de langste afstand. Donderdag en de dagen ervoor werd herhaaldelijk buienradar geraadpleegd en met name op donderdag zag het er niet goed uit. De regenkansen waren dermate groot dat het soms de moed in de schoenen deed zakken. Echter het was droog op vrijdagmorgen, wel bewolkt en een wind die veelvuldig schuin van voren zou zitten. En het bleef droog gelukkig, al reden de pelotonnetjes achter de buien aan. Het wegdek was veel nat of gewoon erg nat, en dus vuil. Kleding en fietsen hadden het hard te verduren, maar het feit dat er geen regen kwam vond iedereen belangrijker. Temeer het op 600 meter hoogte in de Ardennen en Eifel echt vervelend koud kan worden als je nat wordt. Het risico op lek rijden is uiteraard wel groter, dat overkwam de A groep dan ook, die maar liefst zeven keer een bandje moesten wisselen, terwijl de beide andere groepen goed wegkwamen met ieder één maal. Het gevolg was dat de snelste groep dan ook vrij laat ter plekke arriveerde. Maar toch uiterst tevreden, immers geen regen. Eerst een biertje en dan lekker eten. Want daar werd in voorzien, de keuken was toch behoorlijk luxe en in de regel geeft een peloton fietsers na zo’n lange rit de voorkeur een stevige maaltijd. Echter unanieme tevreden enthousiaste reacties over het eten. Eerst worden er nog wat fietsen schoon gemaakt, want die zagen er uit, niet normaal. Nog even gezellig nakaarten en de nachtrust staat op het programma. Na een prima ontbijt zijn de plannen voor zaterdag duidelijk, een zestal heren A voor een hele mooie klimronde van 129 km, terwijl vier heren en de genoemde dame voor een 85 km lange versie kozen met ook de nodige hoogtemeters. Bekende geleidelijke klim is de Rosier van ruim vier km en eenmaal boven is het zomers met volop zon en 23 graden. Prachtige omgeving en na de watervallen van Coo, staat de erg venijnige klim Thier de Coo op het programma, voor beide groepen trouwens. De kenners weten het al, harken dus om boven te komen. Maar het gaat voorspoedig en ook de dame komt uitstekend boven. Voor de B groep pauze in Stavelot op het zonovergoten terras en er wordt een prima maaltijd voorgeschoteld. Met een volle buik de Stockeu op om gelukkig bij het Eddy Merkx monument links af te slaan. Het blijft een rotzak. Dat vond ook de A groep die bovendien ook de Redoute in hun route had zitten. Prachtige route overigens, zeker op weg naar de thuisbasis na de pauze. Het wordt plots koeler, de wind trekt aan en er valt een drup. De B groep is net op tijd voor de onweersbui binnen. Jammer genoeg krijgt de A groep wel met deze bui te maken, al leek het achteraf mee te vallen. Beide groepen keken onder het genot van een bakkie koffie of een biertje of wijntje, samen met de groep wandelaars terug op een voortreffelijke dag. De niet fietsers immers hadden rondom het stuwmeer een prachtige wandeling achter de rug. Het diner was weer van niveau met als hoofgerecht overheerlijke eend. Culinair best van niveau en toch voldoende voor iedereen. Natuurlijk gevolgd door een gezellige avond samen. Het wordt niet erg laat, want na het ontbijt staat de volgende ochtend de terugtocht op het programma voor de genoemde groepen met vergelijkbare afstanden als de heenweg. Klokslag acht uur arriveerde Lins om de tassen en koffers op te halen om die later bij de Siem af te leveren. Trouwens op vrijdag werd de bagage door Jan uit Helenaveen bij het hotel afgeleverd. Wat echt gewaardeerd werd op zondagmorgen was de aantrekkelijke aanloop van afhankelijk welke groep 30 of 40 km Vennbahn, waar je prachtige uitzichten hebt en het nergens steil wordt. Dus relaxed fietsen en het weer werkt prima mee, het is een prachtige zonnige dag, al zou het later op de dag wat bewolkter worden. Toch zitten er mooie klimmen in na deze aanloop in de omgeving van Aken en in Zuid Limburg. Alle groepen vinden een voortreffelijke pauzeplaats voor een prima lunch, zoals voor de A en heren C/dames de Bernardushoeve, terwijl de B groep naar Voerendaal wordt geloodst door de dame in het gezelschap. Een voortreffelijke keuze en de inwendige mens kan versterkt worden op een prima locatie. Vanaf dat moment nog een tweetal klimmetjes en dan vlak terug naar de Siem, waar de A groep een uurtje eerder gearriveerd was, na er soms flink de sokken in gezet te hebben. De B en C/ dames arriveerden zowat gelijktijdig. Nog even op het terras van de Siem wat nakaarten en het Vélo-weekend is afgesloten. Een zeer succesvolle uitgave, geluk met het weer, met name op vrijdag. Zeer belangrijk was de bijdrage van enkele vrijwilligers. Jan en Lins stonde garant voor het bagagevervoer, waarvoor hartelijk dank mannen, super!! Verder was Wiek verantwoordelijk voor de routes en dat hij daarin een specialist is werd wederom duidelijk. Elke dag, voor elke groep een prachtige route uitgestippeld en alles klopt tot in de puntjes, Wiek hartelijk dank! We kunnen terugkijken op alweer een mooi Vélo-weekend dat komende jaren zeer zeker weer meer gegadigden zal tellen, zeker als het tijdstip weer naar juni verhuist. Allen bedankt voor jullie positieve bijdrage !