Het had zo’n 12 mm geregend vanaf s’ nachts tot laat in de morgen. Dat zou betekenen dat de omstandigheden in het bos niet al te best zouden zijn. In het kader van “leave no trace”, werd geopperd om na de middag een rit op de weg te rijden. Een zevental gaf hieraan gehoor en reed met de klok mee ronde Sterksel. Er stond een stevige westenwind, soms zuidwest, maar in elk geval krachtig. Af en toe kwam de zon door en was het prachtig. Veelal was het bewolkt en tegen het einde dreigde het zelfs wat te gaan regenen, maar gelukkig bleef het uiteindelijk droog. Het was niet koud, zelfs zeer zacht voor begin februari. Dus een uitermate tevreden pelotonnetje na afloop bij de Siem, na een heerlijke tocht van 78 km.  Een viertal mountainbikers zat net aan de koffie en had voor Meijel, Neerkant en Liessel gekozen. Het onderhoudswerk aan de baan in de Simonshoekse bossen werpt wel degelijk haar vruchten af, hier was het immers prima begaanbaar. Een enkel plasje water, maar daar kon langs gefietst worden. Verder geen modder van betekenis. Neerkant kende duidelijk meer minder goede gedeeltes, maar werd nog acceptabel gevonden. De route in Liessel, die er toch ook om bekend staat dat er veelvuldig onderhoud gebeurt, viel ronduit tegen en daar waren toch de nodige slechte stukken. De terugweg moest het viertal hard werken tegen de forse wind.
Dan kwamen van de A groep nog twee individuele fietsers binnen, eentje had de Heldense bossen als territorium opgezocht en daar viel het ook niet mee, terwijl een ander de 70 km gravelrit had volbracht die op de kalender stond.