Een redelijke zaterdagmiddag, het mocht wat warmer zijn, maar vervelender was de kans op een buitje. Dat was op zich niet zo erg, maar gezien de wat lagere temperatuur is het nat worden niet echt prettig. De wind was behoorlijk stevig uit het zuidwesten, later uit het westen. Die wind daarentegen zorgde ervoor dat de buitjes snel genoeg uit elkaar waaiden en gelukkig bleef het beperkt tot een paar kleine speldenprikken. Afhankelijk van waar men was, want de buitjes waren erg verspreid en noordelijk van Meijel frequenter dan zuidelijk. De heren B groep telde tweemaal zeven liefhebbers voor de 116 km lange Hel van de Peel. De heenweg kan veelvuldig van de wind geprofiteerd worden en zoals gezegd een paar maal een buitje, maar alles bij elkaar viel het gelukkig nogal mee. Tijdens deze buien kregen de renners wel het gevoel dat de naam van de tocht erg toepasselijk was. Ter hoogte van Vredepeel komt de tweede groep erg dichtbij de eerste groep, maar een stootlek zorgde ervoor dat de afstand weer voldoende werd. De wind draaide steeds meer naar het westen, met als gevolg dat de overlast op de terugweg erg meeviel en de wind dus meestal van opzij kwam. Met een behoorlijk gemiddelde werd eindstation de Heere bereikt en waren beide groepen getuige van de gevoelige tik die Tadej Pogacar in de Pyreneeën uitdeelde aan zijn twee belagers. Hele mooie route en ondanks de forse wind en wat regen een erg tevreden peloton. De heren C groep bestond uit een zevental voor de lange route Meinweg. De heren A groep was grotendeels bezig met de Trois Ballons in de Vogezen deze zaterdag, hun koninginnenrit.