Het was winters met een laagje sneeuw en temperaturen rond het vriespunt. Logisch dat er nogal wat twijfels bestonden of er met goed fatsoen gefietst kon worden dit weekend. Maar het fantastische werk dat onze bosploeg aflevert had tot gevolg dat het parcours in de Simonshoekse bossen uitstekend begaanbaar was. Dat was op zaterdag zo en daar had pakweg een zevental op gerekend, en reed in wisselende samenstelling hun rondjes. Enkelen kozen er ook voor om het parcours van Neerkant erbij te pakken en dat ging ook wel. De verbindingsstukken zijn wat minder maar eenmaal in het Neerkantse bos viel het mee. Niet zo vlekkeloos als Meijel, maar te doen.
Op zondagmorgen dezelfde omstandigheden en een dertiental liefhebbers waagden de gok en het bleek zelfs geen gok te zijn. Een vijftallige heren AB groep reed Meijel-Neerkant. De heren C telde acht liefhebbers en er werd eenmaal in het bos gearriveerd, in twee groepjes gereden. Een groep van vijf koos ervoor om driemaal Meijel te rijden, terwijl er een drietal Meijel tweemaal wel welletjes vond en Neerkant erbij pakte. Perfecte timing want het achttal was gelijktijdig bij de Heere. Een eenling gravelaar had de moed opgepakt om ook het Simonshoekse parcours te kiezen, wetende dat hij uitsluitend daar terecht kon en ook zijn conclusie was: het lag er perfect bij. Op de “Pershimmel” nog wat sneeuwsporen en dus extra opletten, voor de rest laat die fiets maar gaan! Een paar wandelaars en een damesgroepje wandelaars waren ook aan de verdiende soep. Dus ondanks het twijfelachtige weer toch menig Vélo-lid actief.