Elf heren aan de start, waarvan een op de MTB en die besluit het bos te laten voor wat het is, en rijdt met de groep mee. Er staat wederom een stevige wind, zuidwest en die zou later naar west draaien en in kracht toenemen. De weersvoorspellers gaven een gerede kans op een droge morgen. Het had s’ nachts en s’ morgens geregend, dus de weg was wel nat en dat zou opspattend water betekenen. Vandaar de nodige spatbordjes gemonteerd, al heeft degene die erachter fietst er weinig bescherming van. Maar de rug en het zitvlak van de eigenaar blijven wel gespaard van vuil en nattigheid. Er wordt gekozen voor een ronde met als keerpunt Kessenich. De Tungelroyse beek laat fors hoogwater zien. Deze stroom kan zijn water in de hoogstaande Maas niet kwijt en staat ook op overlopen. Gaandeweg drogen de wegen op, er blijven natuurlijk natte stukken wegdek over. Ideaal om lek te rijden. Dat gebeurt dan ook, niet eenmaal, maar driemaal. En ook nog wel bij dezelfde renner. Tot overmaat van ramp zitten er lekke bandjes in de tasjes. In totaal worden er zes !! binnenbandjes gelegd voor driemaal lek. Gelukkig heeft de groep twee van de drie keer voldoende beschutting en is het niet koud. Eenmaal echter wel. Het oponthoud noopt de groep tot wat inkorten van de route en zodoende staan er pakweg 73 km op de tellers als de groep bij de Heere arriveert. De fietsen worden geparkeerd bij een aantal MTB’s die flink onder de modder zitten. Binnen is het behaaglijk, de soep en het pintje smaken zoals altijd prima. Ondanks de wat mindere omstandigheden en het oponthoud is men het erover eens.