Na een aantal last minute afmeldingen bleven er uiteindelijk 43 mensen over voor het jaarlijkse weekend. Dit jaar in Nederland, Driebergen, in het hart van de Utrechtse Heuvelrug. De weergoden leken ons goed gezind maar besloten op het laatste moment toch roet in het eten te gooien. Op het uur van vertrek was de hemel zo lek als een zeef. Het water viel er met bakken uit en nu vertrekken betekende binnen een paar honderd meter nat tot op huid te worden. Op het Raadhuisplein stonden alle fietsers verzameld. In totaliteit 4 groepen. De damesgroep, vergezeld van 2 heren en 3 herengroepen. Vakkundig ingedeeld naar kracht, leeftijd, uithoudingsvermogen en potentieel. Na een kort overleg besloten om het vertrek uit te stellen tot 10:00 uur, dan zou er immers een gaatje in de bewolking komen. De damesgroep besloot ondanks dit advies toch de regen te gaan trotseren en vertrokken om 8:00 uur. Om 10:00 uur was het droog en vertrokken ook de drie herengroepen. De afstand werd wel wat ingekort gezien het tijdstip van vertrek. Na goed 1 ½ uur droog gefietst te hebben ging het toch weer regenen, soms wat minder en meestal wat meer. Gelukkig was de temperatuur prima. Het leek soms alsof je door een warme douche reed. De A en C-groep had weinig zin om met een nat pak te gaan pauzeren en besloten onderweg om door te fietsen. De B-groep heeft wel een pauze ingelast. Door het natte weer was het ideaal weer om allerlei steentjes en andere scherpe materialen op te nemen in het rubber. Er werd meerdere keren lek gereden. De B-groep brak een record en slaagde erin om 10 keer lek te rijden. Onderweg is door een tweetal groepen inkopen gedaan om extra bandjes in te slaan. Een paar man maakten van de gelegenheid gebruik om ook meteen een nieuw regenjasje aan te schaffen. De A-groep werd tijdens het verhelpen van een nieuw lek nog getrakteerd op een stortbui. Gelukkig was er een klein portiekje in de buurt waar het zevental net onder kon. Een voorbijrijdende fotograaf maakte van de gelegenheid gebruik om ons op de gevoelige plaat vast te leggen. Hij was een fotoserie met als onderwerp water aan het maken. Daar paste de zeven verzopen “katten” natuurlijk perfect bij. Hij hield zich aan zijn woord en stuurde aan het einde van de dag de foto’s al door. Een mooie serie. Aangekomen bij het hotel was het snel douchen en opfrissen. Ook de fietsen konden wel een opfris- en poetsbeurt gebruiken. Gelukkig waren de voorzieningen daarvoor al door het hotelpersoneel beschikbaar gesteld. Een afspuitplek en een volledig chalet dat als poetshok en garage kon fungeren. Daarna begon het lange wachten op de B-groep. Uiteindelijk arriveerden zij rond de klok van 19:00 uur. Het grote aantal lekke banden had de nodige vertraging opgeleverd. Rond 20:00 uur aan tafel en daarna nog een of meerdere drankjes in het Grand Café. Niet alle energie was blijkbaar overdag verbruikt. Het nodige vocht werd aangevuld terwijl er gespijkerd, gedart en gebiljart werd. Ook hier was de nodige competitie. De laatste zocht uiteindelijk rond 02:30 zijn mandje op. Op zaterdagmorgen was het net droog geworden. Dus werden door de heren de fietsen er weer bij gepakt voor een ronde rondom Driebergen. In afstand variërend tussen de 90 en 140 kilometer. De dames besloten om eerst een wandeling te maken en daarna op te stappen.  Ondanks het wat mindere weer werd genoten van de prachtige omgeving en werd er soms stevig doorgefietst. Een oplopende weg prikkelt altijd wel iemand om een tandje bij te schakelen en de rest uit te dagen. Dat gebeurde met name op het einde van de ronde dan ook regelmatig. Ook op zaterdag door het nog natte wegdek af en toe een lekke band maar aanzienlijk minder dan de dag ervoor.  Een grote groep meereizende dames koos op zaterdag overigens ook voor de fiets. Deze werden gehuurd bij het hotel en maakten een verdienstelijke ronde van ruim 40 kilometer door de omgeving. Een drietal was gekomen om te wandelen en trokken dan ook de wandelschoenen aan. Uiteindelijk was zaterdagmiddag iedereen rond 17:00 uur binnen en werd er op het buitenterras een of meerdere drankjes genuttigd. Ook op zaterdag werd na het avondmaal de bar opgezocht en werd er wederom gespijkerd, gedart en gebiljart. Het spijkeren ging menigeen al beter af en om de spanning verder op te voeren werd besloten om de smalle kant van de hamer gebruikt. Een uitdaging die normaal alleen gevorderden aangaan. Tijdens het biljarten werd duidelijk dat men in Helenaveen naast het kweken van aardbeien ook nog andere talenten bezit. Het leek af en toe wel een demonstratie van Raymond Ceulemans. Onder aanmoediging van het publiek werd menig kunstje op het groene laken uitgevoerd. Op zondagmorgen is het weer tijd om richting Meijel te gaan. Na het ontbijt en een dankwoordje aan alle  deelnemers verzamelen we buiten voor een groepsfoto. Dit heeft wat meer voeten in aarde dan verwacht. Het duurt wel even voordat je iedereen verzameld hebt. Menigeen moet nog een bandje oppompen, de ketting smeren of de fiets nog wat oppoetsen. Uiteindelijk lukt het om toch net na 9:00 uur te vertrekken. Het beloofd een mooie dag te worden met een zuidwesten wind. Gedurende de dag draait deze overigens wel wat bij maar het blijft soms flink werken. Gelukkig zijn de groepen wederom evenredig verdeeld en komt iedereen zonder problemen in Meijel. Ook vandaag een klein aantal lekke banden. De pechvogels beginnen serieus te twijfelen aan de kwaliteit van hun materiaal. Het zijn ook op zondag dezelfde slachtoffers die met bandenlichters en pompen aan de slag mogen. De junioren durven dan ook nog te stellen dat zij nooit lek rijden of het zich niet kunnen herinneren.  Wij zijn benieuwd wanneer zij aan de beurt zijn, of zouden ze dan toch gewoon beter materiaal hebben. Onderweg nog een klein lusje extra omdat er een veerboot uit de vaart ligt. Volgens een lokale bewoner is hij aan het staken. Het alternatieve voetveer is een belevenis op zich. Bij verkeerde belading lukt het hem niet om van de kade weg te komen. We worden dan verzocht om allemaal een stapje richting kajuit te doen om het bootje te helpen. Rond 16:00 uur, sommigen wat vroeger en anderen wat later, arriveren we bij “De Siem”. Daar wordt op het terras onder het genot van een drankje het weekend geëvalueerd. Nard en Petra hebben het er druk mee om alle dorstige kelen te lessen. Maar uiteindelijk slagen ze daar in.

We kunnen terugkijken op een wellicht nat begonnen, maar uiteindelijk geslaagd weekend. Alle deelnemers hebben goed hun best gedaan om er een mooi weekend van te maken. Dit jaar ook een aantal jonge deelnemers die voor het eerst mee gingen. Zij hebben genoten en hopen dat volgend jaar nog een grotere groep van de jongere leden, zowel dames als heren, de uitdaging aan gaan. Wij kijken als organisatie tevreden terug op het weekend en gaan op zoek naar een locatie voor volgend jaar. Gelukkig hebben we de foto’s nog.

Johan en Frans-jozef

P.S.  Nog een speciaal woord van dank voor de dames die al een aantal jaren mede deze weekenden in deze vorm mogelijk maken. Zij zorgen er immers voor dat de bagage en alle toebehoren vervoerd worden. Dank hiervoor en hopelijk mogen we volgend jaar weer een beroep op jullie doen.