Zaterdag 22 augustus: Kornelimünster

Een prachtige zomerse dag, weinig wind en de een temperatuur die op zou lopen naar 28 graden. De groep die over twee weken naar de Cevennen en de Vaucluse gaat voor een week hoogtemeters was grotendeels present voor een van de laatste graadmeters danwel klimtraining. Vanuit het vertrekpunt in Kornelimünster is het vrijwel meteen klimmen geblazen, nog voordat het twaalfkoppige peloton goed en wel warm gedraaid is. Geen zware klim, 100 meter stijgen in 3 km, maar toch. Even een stukje afdalen en dan volgt de 7 km lange geleidelijke klim vanaf Zweifall naar 525 m, een prachtige weg en eenmaal boven wacht de groep een fraai uitzicht. De sterksten klimmen in flink tempo omhoog, maar eenmaal boven blijken de verschillen klein. Een heerlijke afdaling over een rustige weg met perfect asfalt op weg naar de volgende bult. Net voor de Ochsenkopf een stuk gevaarlijke afdaling van 16 % en meteen scherp links in een onoverzichtelijke bocht. Maar de renners zijn bekend met het terrein en veilig kan aan de klim vanaf Simonskall over een gloednieuw wegdek begonnen worden. Deze klim bevat wel wat steilere gedeeltes, maar is goed te verteren. Op weg naar Vosseneck even uitkijken voor het verkeer om vervolgens af te dalen over een fantastische weg door evenzo mooi landschap naar het riviertje de Kall. De snelheden lopen flink op, het is dan ook een erg overzichtelijk stuk. De klim naar Schmidt trekt de groep uit elkaar, maar wederom valt het wachten boven mee voor de allersterksten. De afdaling over de L 246 naar Brück is wat lastiger vanwege de gaten in het wegdek. Het gevolg is dan ook een stootlek, dat evenwel snel verholpen is. Gelukkig gebeurde het een ervaren renner die goed reageerde op dit plotselinge stootlek. Een prima klim naar Nideggen en na de afdaling komt de Rur in beeld, die gevolgd wordt naar het bekende Heimbach, waar de zeer mooie klim naar Kloster Mariawald begint. Eenmaal bij de kapel aangekomen worden de bidons bijgevuld, geen overbodige luxe bij dit zomers weer. Een aantal zal beslist nog even een schietgebedje hebben gedaan op de goede afloop. De hoofdweg wordt verlaten om door het bos te gaan, dat betekent een stuk grindpad, maar dat hindert het peloton nauwelijks, ook omdat het licht omhoog blijft gaan en dus de snelheden meevallen. Gezamenlijk wordt de top bereikt om af te dalen naar Gemünd. Huib heeft een hele fraaie klim met steile stukken ontdekt noordelijk van de weg naar Herhahn. Inderdaad een prachtige klim, zeker wat het uitzicht betreft. Over de zwaarte werd men het niet echt eens, maar unaniem werd besloten dat de klim steile en onregelmatige stukken had en men hem desondanks niet had willen missen. De bakker wordt voorbijgereden in eerste instantie om na de afdaling naar Schleiden de mooie klim naar het gehuchtje Scheuren te nemen. Het tempo gaat omhoog over het plateau terug naar de bakker in Herhahn, waar Kaffee und Kuchen klaar staan. Die gaat er goed in tussen het wegjagen van de wespen door en het personeel is zo vriendelijk de bidons in de keuken bij te vullen. Tijdens de lange afdaling naar Einruhr lopen de snelheden weer stevig op en beneden gaat het scherp linksaf voor de lange klim naar Dedenborn. De Rur komt weer in beeld en even later volgt de gevreesde klim in Hammer en men vreest, later blijkt onterecht, de man met de hammer. Eenieder verteert deze pittige klim, onderaan steil en daarna lang aanhoudend naar Echerscheid, immers eigenlijk zonder problemen, al zijn de verschillen hier wat groter. Na Huppenbroich nog even een korte steile klim Mariagrube op weg naar Simmerath. De terugweg over Paustenbach en Lammersdorf loopt grotendeels vlak, al worden de benen op de proef gesteld omdat het tempo pittig blijft over licht glooiend landschap. Voordat aan de afdaling richting Mülartshütte begonnen kan worden moet het hele verkeer, inclusief de renners, wachten voor een kudde schapen die de hele weg in beslag neemt. Halverwege de afdaling links de bossen in langs Talsperre Boetgen. De afdaling naar Venwegen is niet zonder gevaar en jammer genoeg wordt dat aan den lijve ondervonden. Een ongelukje dat gelukkig betrekkelijk goed afloopt omdat de pechvogel flink in de remmen knijpt en de fiets grotendeels onder controle houdt. Toch een lichte kennismaking met een geparkeerd busje. De plaatselijke bevolking is uiterst begripvol en steekt spontaan de helpende hand toe en na het afwerken van de schade wordt afscheid genomen. Tevreden, maar na toch een iets teleurstellend einde, wordt de prachtige klimtocht van 132 km en 2400 hm afgesloten. Goed en wel aan de koffie bij de Stoep voegt het drietal dat in even in Weert is geweest voor een paar hechtingen zich bij de rest voor de gezellige afsluiting.
Een zestal thuisblijvers reed overigens deze middag in eigen contreien, Bakel, Milheeze, vervolgens naar de Maas, een aantrekkelijke ronde van tegen de 100km.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *